Herkenbaar leesvoer voor de doorsnee moeder?
Het is maandagmiddag en ik heb wat te vieren. Mijn lieve jongens zijn graag van de partij. Heel praktisch heb ik ook nog iets nodig van dat hele grote warenhuis. De ballenbak bij dat zelfde warenhuis zorgt voor een win-win situatie. Spelen in de ballenbak en daarna een taartje eten, dat is een feest. Wanneer we de winkel binnen huppelen, zien we voor de ballenbak een lange rij; één kind eruit, één kind erin. Als ouder heb je daarna maar liefst 45 minuten om jezelf door de immense winkel heen te slepen. Niet alle ouders lijken het even nauw te nemen met die 45 minuten. Ze laden nog rustig de auto in, voordat ze hun kinderen op halen. Vandaar de chaos bij de ballenbak.
Oververhitte dames staan achter de balie. Hun luidde stemmen- schallen door de telefoon of de omroep installatie. Ouders haal uw kind op! Als we dichterbij de ingang van de ballenbak komen, begint mijn jongste zoon af te haken. Ik hoor hem twijfelend zeggen: “Mam, ik denk dat ik winkelen toch leuker vind.” Ik knuffel hem stevig. Hij is graag bij mij en zonder mama is de ballenbak ineens een stuk minder aantrekkelijk. Dat hij liever gaat winkelen geeft aan hoe spannend hij dat vind. Mijn oudste zoon probeert zijn broertje uit alle macht om te praten. Hij smeekt hem bijna om mee naar binnen te gaan. Alleen is zó alleen en al die andere kinderen kent ook mijn oudste niet.
Wanneer we dan eindelijk aan de beurt zijn gaan mijn kinderen voorzichtig, maar vrolijk naar binnen. Ik loop naar het raam om nog even te zwaaien. De vrolijkheid is van korte duur. Mijn jongste zoon is met dikke tranen over zijn wangen opzoek naar zijn grote broer. Mijn oudste kruipt inmiddels door een tunneltje. Ik zie dat hij zijn hoofd stoot. Je raadt het al, ook bij hem lopen er dikke tranen over zijn wangen. Al huilend komen ze samen bij de balie, waar de oververhitte dame toch de tijd vindt om even over hun bol te aaien. Ik stond al met mijn armen gespreid om ze op te vangen maar ik zie dat ze het nog een keer proberen.
Dan begint mijn race door de winkel. Bovenaan de roltrap sta ik vertwijfelt stil. Ik moet mezelf bedwingen om geen einde te maken aan hun ballenbak avontuur. Oké, ik vervolg stoer mijn weg. Sommige stukken ren ik door de winkel om mijn benodigdheden te verzamelen. Jemig, wat is die winkel groot. Halverwege vang ik een glimp op van mijn kroost. Ze zien er rustig uit en lijken zich te vermaken. Mijn adem zakt en mijn telefoon verdwijnt in mijn broekzak. Met stevige pas loop ik door. Na een paar minuten klinken de namen van mijn kinderen uit de speakers. Op een draf ren ik terug naar de ballenbak. Ze zijn blij me te zien. Ze hadden me zó gemist. Nou, nu dat beloofde taartje scoren in het restaurant.
Mijn oudste zegt dat hij zich niet fit voelt, maar laat zich wat lekkers toch niet ontnemen. Chocolade mousse, daar is hij dol op. Ik spreek mezelf toe om niet aan al die suikers te denken want beloofd is beloofd. Mijn jongste gaat er lekker voor zitten en geniet van zijn appeltaartje. Ik probeer mijn muffin te verorberen met een hangend kind op schoot. Lekker knus. Hij laat de helft van zijn chocolade mousse toch maar laat staan. Na de lekkernijen gaan we met de lift naar beneden. Daar hijs ik mijn kinderen in de winkelwagen. Ik race naar de kassa. De rij valt mee en al snel belanden we weer bij de auto.
Ik help mijn jongste met zijn gordel en zie dat het aan de andere kant van de bank mis gaat. Ja hoor, de hele achterbank ligt vol met de chocolademousse èn het omeletje van die middag. Zo goed en kwaad als het gaat maak ik de ergste ravage schoon. Dan gaan we eindelijk naar huis. Ik laat het bad vol lopen, schrob de auto, en maak nog sodabadje voor een ontstoken teen. Ondertussen hang ik met mijn eigen zwakke maag boven het fornuis om een snelle, maar gezonde maaltijd in elkaar te flansen. Toch die suikers compenseren van vanmiddag. Nu ben ik meestal blij om mijn vent te zien, maar deze middag kon ik de grond wel kussen toen ik hem uit zijn auto zag stappen met een brede glimlach op zijn gezicht. Welkom thuis schat, bij Kinderen & Zo.
Iemand nog een leuk voorbeeld van een dag die je heel anders bedacht had? Schrijf hieronder jouw reactie.
