Hoe belangrijk zijn de knutselwerkjes van je kind?

Bewaardrift of container materiaal?

Inmiddels hebben we een flinke verzameling kinderkunst. Dat is een kunst op zich want mijn twee mannen zijn niet dol op knutselen. In elk geval niet de knutselwerkjes waarmee hier de bakken en mappen gevuld mee zijn. De A-4tjes met kleuren binnen de lijntjes en kleine priegel werkjes. Tja, waar gaat het mis?

Veel werkjes sluiten niet goed aan bij de motorische ontwikkeling van de kinderen. Het probleem is dus niet dat de werkjes niet leuk zijn. In de meeste gevallen zijn de werkjes te lastig om er echt plezier aan te beleven. Nu is het natuurlijk zo, dat dit voor elk kind anders kan zijn. Ieder kind doorloopt zijn of haar ontwikkeling anders. Toch durf ik te stellen dat met name de jongens nog niet klaar zijn voor zoveel knutselgeweld in de kinderopvang, crèche of in de kleuterklas. Vaak hangt er een prachtig voorbeeld aan de muur, die de kinderen na mogen maken. Wat levert het op? Ik denk een eenheidsworst.

Hoe staat het met de eigen interpretatie van creativiteit?

Kijk eens om je heen op een doorsnee kinderdagverblijf, crèche of in de kleuterklas. De ruimte hangt vol met identieke werkjes. Het wordt je in één oogopslag duidelijk welke kinderen de technieken goed onder de knie hebben en welke kinderen nog wel wat oefening kunnen gebruiken. Wat zegt dit ons over de identiteit van het kind? Wat is de opdracht die je kinderen op jonge leeftijd mee geeft? Hetzelfde zijn of doen zoals het hoort? Gelukkig zijn er genoeg momenten waarop ik enorm kan genieten van de creativiteit en het lef van kinderen.

Laatst op het consultatiebureau vroeg de arts aan mijn jongste zoon Xavi, om met blokjes een brug te bouwen. Ze liet hem keurig zien hoe het moest. Hij keek er even na en bouwde met zijn blokjes een stoomboot. Hij kan die brug best bouwen hoor, maar die had de dokter toch al gebouwd.

Hoe krachtig is het wanneer kinderen zelf hun draai durven geven aan een opdracht?

Mijn oudste zoon Finn is niet zo dol op de knutsel gerelateerde weektaken. Hij vind ze vaak lastig en saai. Na twee jaar in de kleuterklas voert hij ze inmiddels braaf uit. Hij begint er langzaamaan nog lol in te krijgen ook. Toch doet hij niet altijd precies wat de juf aan hem vraagt. De reden hiervan kan nog weleens verschillen. Hij is meester in het vermijden van dingen die hij lastig vind maar een andere reden is dat hij het gewoon weg mooier vind op zijn eigen manier.

In dit specifieke geval ging het om de versiering van een indianenshirt. De kinderen moesten stempelen met sjablonen maar Finn ging heerlijk zijn eigen gang. Hij schilderde er vrolijk op los. Een kunstwerk naar eigen inzicht zonder gebruik van de sjablonen. Ik als moeder glim dan van trots en kan zijn creatieve uitspatting meer dan waarderen. Ik ben dan ook een beetje teleurgesteld als ik de volgende dag zie dat hij de achterkant toch heeft moeten stempelen met de sjablonen, net zoals de rest van de klas.

Kijk, ik begrijp echt wel dat hij nieuwe vaardigheden en technieken mag leren, maar ten koste van wat? Welke momenten kies je uit om kinderen iets te leren? Op welke momenten kies je ervoor om kinderen te laten groeien door hun eigen interpretatie van creativiteit? Ik geloof dat kinderen leren wanneer ze plezier hebben in de dingen die ze doen. Met plezier is het resultaat altijd goed. Heb je gezien hoe knap ze zijn met de kapla? 

‘What we learn with pleasure we never forget.’

Hoe creatief is jouw kind? Schrijf hieronder jouw reactie.